Oktober 2015: naar aanleiding van de aanleg van de nieuwe prairie- en bostuin. Een der jongste plantenfamilie’s op onze planeet zijn de grassen. Al spreken we dan ook over miljoenen jaren geleden toen de eerste grassen verschenen. In het ecosysteem zijn deze planten voor veel diersoorten onmisbaar. Zo ook voor ons, de Homo sapiens. Tot deze familie horen graansoorten, oeverplanten die voor verlanding van poelen en moerassen zorgen, bamboe en vooral de plantengemeenschap die op de open vlakten groeien. In bittere kou, grote droogte, stormen en stevige hitte. Vergezeld van een klein aantal vaste planten.
Wat nu opdoemt is de prairie, het mooiste voorbeeld. Korte lente en herfst, lange hete zomer en heel koude winter. In de zomer droog en als het regent dan overdadig, binnen 24 uur weer over. Maar ook Europa kent dit milieu en aan de andere kant van de Oeral tot helemaal bij Japan, Siberië, een zelfde verhaal. Hongarije, Roemenie, ze kennen de poesta, eindeloze vlakten met een klimaat als de prairie en Siberië, Mongolië en Noord-China En soortgelijke planten gemeenschappen.
De planten die hier thuis zijn moeten wel uitzonderlijk stevig zijn en dat zijn ze ook. Hun eigenschappen maken elke tuinier blij. Vallen niet om, zijn absoluut winterhard, geen insecten vrat, nauwelijks ziekten, grondsoort, het maakt niet uit, alleen geen veen en zand of kiezel. En bijna allemaal houden ze van de zon. Combineer ze met soorten vaste planten die thuis ook in die gemeenschap wonen. Echinacea, Phlox, Aster, Rudbekia, Helenium, veel distelsoorten, Eupatorium, Helianthus en Monarda. Onder het hoofdstuk prairieplanten zijn er nog wel een paar te vinden. De mooiste combinaties krijg je als je je beperkt tot of de prairieplanten of de Oost Europese of Chinese grassen en bijbehorende vaste planten.
Plant de grassen in flinke groepen van een soort en de vaste planten vormen nooit meer dan zo’n 30% van alle planten. Deze plantengroepen zijn zomer/herfst planten. In het voorjaar, als de nieuwe spruiten zo’n 10 cm hoog zijn alles afknippen. Het is dan wat kaal tot mei, die periode overbrug je door bollen uit die zelfde plantengemeenschappen te planten dan met name de Camassia. Statige planten, niks snoeien, als de grassen weer volop groeien trekken ze zich terug en er komen er elk jaar meer, in deze planten gemeenschappen schoffel je niet. Eenmaal volwassen is alles begroeid. Mist u de goede soorten kiest kunnen die uitstekend met elkaar samen leven zonder dat de een de ander wegdrukt
Mest is nooit nodig. Het kan zijn dat na een flink aantal jaren sommige vaste planten gesplitst moeten worden. Chemicaliën al helemaal niet, deze planten zijn oersterk en de bollen ook. Als u een mooie weinig onderhoud vragende tuin of hoek wilt, dit is duurzaam, milieuvriendelijk en weinig werk, het maaien in het voorjaar en ongewenste indringers weghouden, daar gelaten. Deze aanleg heeft inmiddels in binnen- en buitenland zijn waarde bewezen en kent veel voordelen. De zomermaanden zijn prachtig, de herfst ook, maar wat dacht u van de winter? Laat alles lekker staan en geniet van de vele mooie halmen en kleuren die na de herfst volgen en vaak de hele winter blijven totdat u ze afknipt in februari/maart.
Uiteraard gelden al deze regels ook voor de Europese soorten en die uit het Verre Oosten. Ook hier een enorme keuze en de zelfde wijze van werken en onderhouden. Dan zijn er nog de grassen uit de bossen en andere plekken die weinig, soms geen zon,nodig hebben. Die komen ook voorbij
Loek Peters
