Deze donkere dagen zijn een mooie tijd om in tuinboeken te snuffelen, foto’s van tuinreizen te bekijken, nog eens bladeren door tijdschriften, kortom, de tijd om uit te kijken naar de het voorjaar. En plannen te maken. Want elk jaar weer kom je planten tegen die je heel graag in je tuin zou willen laten groeien. Of ontdek je dat die plant die je nu net zo mooi vindt in jou tuin niet groeit of kwakkelt.
Meteen komt het verhaal van grondverbetering om de hoek kijken. Om plompverloren met de deur in huis te vallen, grond valt niet te verbeteren. U kunt hoogstens elementen toevoegen die tijdelijk iets opleveren dat niet beklijft. Elke grondsoort heeft zijn eigen specifieke kwaliteiten en voor elke grondsoort zijn er duizenden planten die nu net die grondsoort nodig hebben om te laten zien hoe mooi ze zijn. En evenzo duizenden planten die het op die grond nu net niet doen.
Groeten- en moestuinen zijn niet te vergelijken met siertuinen. In de moestuin worden planten gekweekt die speciale eisen stellen, in ieder geval aan voedsel en water in het groeiseizoen. En dan nog zijn er verschillen in mogelijkheden tussen de zandgronden en de klei. Inmiddels zijn er bibliotheken vol geschreven over wat je wel niet allemaal zou moeten doen om plantje x of y in jou tuin te laten groeien. Wat vervolgens niet lukt. Planten hebben weliswaar een breed scala in verdraagzaamheid, maar er zijn grenzen. Je kunt – u kent de grap -, een moerasplant niet in de woestijn en een woestijnplant in het moeras laten groeien. Wat we toch blijven proberen. Vervolgens worden planten zwak en ziek, aangevallen door horden beestjes wat we vervolgens met stevige middelen trachten te verhelpen. Wat ook weer mislukt.
Beroemde Engelse tuinmensen zijn er al lang achter dat het roer om moet. Ook grote tuinorganisaties en de schrijvers van recente boeken over planten stellen duidelijk; kies de plant voor de plek en probeer de plek niet te veranderen. Planten die het naar hun zin hebben worden niet ziek of aangevallen door welke belager dan ook en uitgebreide proeven hebben dit al lang bevestigd. De gebruikte hoeveelheden gif door liefhebbers is zo groot dat binnen nu en luttele jaren al die rommel in Europa niet meer voor particulieren verkrijgbaar is. Onze kinderen en kleinkinderen zullen ons dankbaar zijn. We hebben de tuin toch voor ons plezier?
Natuurlijk mag je mesten, er zijn tuinen in de wereld, maar dan een halve eeuw oud waar nooit gemest en nooit grond verbetert is, wel nee , er staan planten die het daar meer dan naar hun zin hebben en ze groeien en bloeien dat het en lieve lust is. Menig Engels gazon is om getoverd tot een grasveld. Zo ook de beroemde borders, nog altijd even mooi en nog altijd even gezond. En om er dan ook maar meteen een echt Hollands argument bij te halen, scheelt kapitalen, niks opbinden,niks plaagdieren, niks mesten, niks allerlei capriolen uithalen, bijvoorbeeld op een mooie voorjaarsdag planten opnemen, de “oude”delen weg doen, de grond verbeteren en nieuw planten, terwijl genieten van die eerste mooie dag wel zo aangenaam is.
